مرکز پزشکی، آموزشی و درمانی شهید مدرس

 

روابط عمومی مرکز: سالروز شهادت استاد گرانقدر، شهید مرتضی مطهری و روز معلم را به تمامی استادان، مدرسان و معلمان، به ویژه اعضای محترم هيئت علمی و اساتيد حوزه  سلامت تبريک و تهنيت عرض می نماييم.

احادیث
امام باقر ع):
«زکات دانش این است که آن را به بندگان خدا بیاموزی».1

1. همان، ص 55.

امام صادق ع):
«هر کدام از یاران ما که فهم دین ندارد، خیری ندارد».1

«صبح کن، درحالی که یا عالم باشی یا دانشجو یا دوستدار اهل علم، ولی چهارمی دشمن اهل علم) مباش که به سبب دشمنی با آنها سه گروه اول) هلاک می شوی».2

«هرکه برای خدا دانش بیاموزد و بدان عمل کند و به دیگران نیز بیاموزد، در ملکوت آسمان ها او را به بزرگی یاد کنند و گویند: برای خدا یاد گرفت و برای خدا عمل کرد و برای خدا آموزش داد».3

«طلب علم کنید و با وجود آن علم)، خود را با حلم و وقار و خویشتن داری بیارایید و در برابر شاگردان و استاد خود فروتن باشید و از دانشمندان متکبر نباشید که [با تکبر و] رفتار باطلتان، حق دانش شما از بین می رود».4

«همانا مردم هلاک می شوند؛ زیرا نمی پرسند».5

پیامبر اکرم ص): «اِنّ اللهَ وَمَلائِکتَهُ حَتَّی النَّملَةَ فِی حُجْرِها وَ حَتَّی الْحُوتَ فِی الْبَحْرِ یصَلُّونَ عَلَی مُعَلِّمِ النّاسِ الْخَیرَ؛ خداوند و فرشتگانش و حتی مورچه در لانه اش و ماهی در دریا، بر کسی که به مردم خیر و خوبی بیاموزد، درود می فرستند».

«ثَلاثَةٌ لا یسْتَخِفُّ بِحَقِّهِمْ اِلّا مُنافِقٌ: ذُوشَیبَةٍ فِی الْاِسْلامِ وَ اِمامٌ مُقْسِطٌ وَ مُعَلّمٌ الْخَیرِ؛ سه نفرند که جز انسان منافق، به آنان بی حرمتی نمی کند: ریش سفید اسلام، پیشوای دادگر و آموزگار خوبی ها».

«آفَةُ الْعِلْمِ اَلنِّسْیانُ وَإِضاعَتُهُ أَنْ تُحَدّثَ بِهِ غَیرَ اَهْلِهِ؛ آفت دانش، فراموشی است و هدر دادنش این است که آن را به نااهل بیاموزی».6

«واضِعُ الْعِلْمِ عِنْدَ غَیرِ اَهْلِهِ کمُقَلِّدِ الْخَنازِیرِ الْجَوْهَرَ وَ اللُّؤلُؤ وَ الذَّهَبَ؛ کسی که دانشش را در اختیار نااهل بگذارد، مانند کسی است که گردنبند گوهر و مروارید و طلا به گردن خوکان آویزد».

امام علی ع): «تَوَاضَعَوا لِمَنْ تَتَعَلَّمُونَ مِنْهُ الْعِلْمَ وَ لِمَنْ تُعَلِّمُونَهُ؛ با کسی که از او دانش می آموزید و با کسی که به او دانش می آموزید، فروتن باشید».

اشاره
آموزگاری، شغل پیامبران

بر اساس آیه: «وَ عَلّمَ آدَمَ اْلأَسْماءَ کلّها» بقره: 31) و آیه «وَ یعَلِّمُکمُ اللّهُ وَ اللّهُ بِکلّ شَی ءٍ عَلیمٌ»، بقره: 282) نخستین آموزگار انسان که بر همه چیز داناست، خداوند است و نخستین شاگرد، حضرت آدم. زیربنای فرهنگ و علوم انسانی و آنچه آدمی را از دیگر موجودات، ممتاز و برتر می کند، سخن گفتن و خواندن و نوشتن است که آموزگار حقیقی هر سه خداست.

خداوند، آنجا که می فرماید: «الّذی عَلّمَ بِالْقَلَمِ؛ عَلّمَ اْلإِنْسانَ ما لَمْ یعْلَمْ» علق: 4 و 5)، در مقام آموزش نوشتن است و آنجا که می فرماید: «عَلّمَ الْقُرْآنَ... عَلّمَهُ الْبَیانَ» الرحمن: 2 و 4) در مقام آموزش خواندن و سخن گفتن است. بنابراین، هستی، مدرسه ای است که انسان ها به تفاوت مراتب، دانش آموزان و دانش جویان آن به شمار می آیند و آموزگار راستین این مدرسه، پروردگار است که هرکس را به قدر استعداد و شایستگی اش، تعلیم و تربیت می کند؛ او که هم معلم است و هم مربی؛ هم آموزش می دهد و هم پرورش.

در این میان، پیامبران، هم آموزگار توحید و اخلاق هستند و هم درس دنیا و زیستن این جهانی را به آدمیان می آموزند.

نقل است حضرت عیسی را آموزگار یا استاد خطاب می کردند و ایشان به این لقب خشنود بود. بر این اساس، می توان به جایگاه والای آموزگار در هدایت آدمی پی برد و آن را با رسالت و نبوت هم سنگ دانست.

در آیات 151 سوره بقره و 164 سوره آل عمران به آموزگاری پیامبران اشاره شده و خداوند فرموده است: «فرستاده ای از میان خودتان روانه کردیم که آیات ما را بر شما می خواند و شما را پاک می کند، و به شما کتاب و حکمت می آموزد و آنچه را نمی دانستید، به شما یاد می دهد.» گفتنی است در تمام این آیات، تزکیه پرورش) پیش از تعلیم آموزش) آمده و این نشان از برتری تزکیه بر تعلیم دارد.